برای تحریک رشد و افزایش درصد ماندگاری، ساعات و شدت روشنایی در هفته اول ار اهمیت ویژه ای برخوردار است به طور معمول سیستم نوردهی به کار رفته توسط پرورش دهنگان مرغ گوشتی در هفته اول، نوردهی مداوم بوده و دلیل آن تمایل به تحریک اشتهای جوجه ها و رسیدن به حداکثر وزن روزانه می باشد. این روش شامل نوردهی طولانی مدت(۲۴ ساعت روشنایی به طور کامل برای ۲ روز اول جهت آشنا شدن جوجه ها با محیط و دسترسی آسان به آبخوری ها و دانخوری ها) ومتعاقب ان از روز سوم یک دوره کوتاه تاریکی(برای مثال نیم تا ک ساعت) در نظر گرفته شود تا پرنده در صورت قطع برق به تاریکی عادت داشته باشد.
درطی هفت روز اول شدت نور حداقل ۲۰ لوکس درنظر گرفته شود.
روشنایی باید در سراسر سالن یکنواخت باشد و بهتر است نور بین ۲۵ تا ۳۵ لوکس باشد و از هفته دوم این میزان کاهش می یابد. این کاهش شدت نورباید تا حدی باشد که طیور در آن راحت و آرام باشند، بدون اینکه مشکلی در دستیابی به آب یا دان داشته باشند.
پایین بودن شدت نور کمتر از ۲۰ لوکس از شروع دوره پرورش، مصرف خوراک جوجه ها را کاهش خواهد داد.(تمیز کردن مرتب لامپ ها و کلاهک ها بازهی آنها را به حداکثر خواهد رساند)
نحوه قرار گرفتن لامپ ها در سالن مرغداری تاثیر به سزایی بر میزان کارایی آنها دارد، بنابراین لامپ ها باید به گونه ای قرار داده شوند که شدت نور به طور یکنواخت در سطحی که طیور قرار دارند تابیده شود.
مزایای مهم استفاده از برنامه های نوری:
۱-افزایش فعالیت و تحرک پرنده ها که منجر به بهبود سلامت پاها می گردد.
۲-بهبود و پایین آمدن ضریب تبدیل غذایی و کاهش اتلاف غذا
۳-کاهش تلفات در کل دوره پرورش به علت کاهش آسیت، سندروم مرگ نهایی و کاهش مشکلات پا
4-برنامه نوری مناسب دارای آثار مثبتی بر سیستم ایمنی بدن پرنده است.
5-تناوب دوره های روشمایی- تاریکی تولید ملاتونین را افزایش داده که خود در تکامل سیستم ایمنی نقش دارد.
6-رشد و تکامل استخوان ها به دلیل افزایش سطح آنزیم آلکالین فسفاتاز در بدن پرنده
7-بهبود یکنواختی گله از دیگر آثار رعایت برنامه های نوردهی مناسب می باشد.
